• Która rodzina odpowiada za organizację tureckich zaręczyn?

• Kto kupuje suknię panny młodej, a kto obdarowuje pana młodego smokingiem?

• Z czego zrobiony jest tort?

Kiedy ostatnio zostawiliśmy naszą przyszłą parę młodą, była już tak jakby po słowie, ale jeszcze nie do końca zaręczona. Teraz czas więc na oficjalne przyjęcie zaręczynowe – nişan.

Od wesela różni się tym, że organizowane i finansowane jest (przeważnie) przez stronę panny młodej, nie ma mocy prawnej, a obrączki pozostają w jego trakcie na palcach prawych dłoni. Choć zabawie nie towarzyszy pompa charakterystyczna dla wesel, na sali potrafi pojawić się już kilkuset gości, którym wcześniej wysłano odpowiednie zaproszenia, a przy wejściu przekazano drobne upominki w rodzaju cukierków, magnesów czy mydełek. Na weselu zaręczynowym, bo tak często określa się po turecku uroczystość, tańczy się, nieco je (w zależności od koncepcji przyjętej przez gospodarzy, albo krakersy i paluszki albo bardziej posilne potrawy), można również wręczać prezenty, a podczas punktu kulminacyjnego szanowana osoba z rodziny przyszłej panny młodej wygłasza krótką przemowę, która podkreślać ma więzi zacieśniające się między wybrankami. 

Jako że nişan to swego rodzaju pierwsze wesele, stroje wszystkich obecnych są już odpowiednio ozdobne, a toaleta przyszłej panny młodej opłacana jest z kieszeni rodziny przyszłego pana młodego, zaś garnitur i fryzjer kandydata na męża finansowani są przez rodzinę kandydatki na żonę. Ceremonia wręczania prezentów może przypominać weselną, co w skrajnych przypadkach oznacza, że para zakochanych siedzi w centralnym punkcie sali z czerwonymi szarfami przewieszonymi przez piersi, czekając aż goście po kolei przypną im do nich złote monety albo banknoty o dużych nominałach. Wszystko z towarzyszeniem tłumaczącego pochodzenie podarków pana z mikrofonem. Jeśli pary bądź ich rodziny nie życzą sobie tak otwartego wręczania prezentów, to narzeczeni mogą przyjmować je wraz z życzeniami, krążąc po sali z dyskretną torbą niesioną przez bliską i zaufaną osobę. 

Tak jak na weselu, ostatnim z rozrywkowych punktów programu jest tort, którego pierwszy kawałek para powinna ukroić razem. Całkiem często zdarza się, że to krojenie jest markowane, a wypiek to papierowa atrapa, w której sprytnie ukryto jadalny kąsek. Para bierze z niego po kawałeczku i karmi się nawzajem, by pokazać, że w jej związku będzie królować równowaga. Dopiero wtedy czekające nieopodal dziesiątki (bądź setki) kawałków tortu mogą zostać rozdysponowane szanownym gościom. I tak kończy się zaręczynowe wesele. Ale to jeszcze nie koniec, o nie. Po więcej zapraszamy za tydzień!

Zastanawiasz się, jak zachować się na tureckim ślubie, jak złożyć państwu młodym życzenia? Potrzebujesz praktycznego, życiowego tureckiego, żeby wybrnąć językowo w każdej sytuacji dnia codziennego? Mamy coś dla Ciebie! Innowacyjny kurs rozmówkowy „Podręczny turecki”. Sprawdź!