• Co przecina się podczas ceremonii söz kesme?
• Czemu narzeczeni w Turcji noszą obrączki?
• Co muszą zrobić panny i kawalerowie, gdy dopełni się rytuał söz kesme?

Starsi już się spotkali i poprosili o rękę dziewczyny, a przyszły pan młody wypił kawę z solą? W takim razie czas na następny etap – söz kesme.

Celem söz kesme jest nadanie przyszłemu związkowi na wpół oficjalnej rangi, jak i umożliwienie dwóm rodzinom nieco bliższego zapoznania, zwłaszcza w bardziej konserwatywnych społecznościach; zwyczajowo to właśnie wtedy wybierane są daty zaręczyn, ślubu i wesela. Czy uroczystość ta jest osobnym wydarzeniem, czy też jest połączona z proszeniem o rękę, wygląda raczej skromnie. Zazwyczaj urządza się ją w domu dziewczyny, a gości, czyli najbliższych krewnych i bliskich przyjaciół częstuje ciastem albo słonymi przegryzkami. 

Głównym punktem programu jest ceremonia nałożenia obrączek. Bliska parze osoba przynosi je na ozdobnej tacy, powiązane wstążką. Razem ze wstążką zakładane są przyszłej parze na palce serdeczne prawych dłoni. Następnie pochodząca z rodziny kandydata na męża starsza, szanowana osoba przecina wstęgę, tym samym w oczach rodzin i społeczeństwa czyniąc młodych zaręczonymi. Według jednego ze zwyczajów, pozostałe po ceremonii resztki wstążki tnie się jeszcze na drobne kawałki i wręcza obecnym pannom oraz kawalerom, aby i oni jak najszybciej odnaleźli swoje drugie połówki. Jeśli spytalibyście, co z pierścionkiem zaręczynowym (tzw. tek taş, czyli ’’jeden kamień”), to zdarza się, że mężczyzna wręcza go wybrance jeszcze przed rodzinnym kız isteme, czasem podczas oficjalnego proszenia o rękę, czasem dopiero podczas zaręczyn, a czasem w ogóle go nie daje. Ta zmienność jest zresztą charakterystyczna dla wszystkich elementów tureckich zwyczajów ślubno-weselnych. 

Jeśli sądziliście, że po przekazaniu obrączek przejdziemy do ślubu i wesela, to znaczy że nie macie jeszcze w sobie tureckiej cierpliwości, w wielu sytuacjach bowiem, po söz kesme urządza się jeszcze nişan, czyli oficjalne i huczne zaręczyny. Ale o tym za tydzień 🙂