Kurban Bayramı czyli Święto Ofiar

11 września 2016

Kurban bayramı, czyli 4-dniowe Święto Ofiar, ma miejsce około 2 miesięcy po Święcie przerwania postu. To najważniejsze święto religijne w Turcji, które upamiętnia ofiarę Abrahama; na rozkaz Boga miał on założyć w ofierze swojego syna İsmaila. Bóg widząc oddanie Abrahama, w ostatnim momencie powstrzymuje go przed zabiciem dziecka i nakazuje mu złożyć ofiarę z baranka. Z tego powodu obowiązkiem każdego dorosłego mężczyzny, któremu pozwala na to sytuacja materialna, jest złożenie w ofierze barana, owcy, byka, krowy lub wielbłąda.

Oczywiście w Turcji ofiar z wielbłądów się nie składa, najpopularniejsze są ofiary z  baranów i owiec, które są też najtańsze. Osoby zamożniejsze lub rodzinny, w których jest kilku dorosłych mężczyzn, decydują się na zakup krowy lub byka. Na kilka dni przed świętem zwierzęta można nabyć na specjalnie w tym celu rozstawionych targowiskach lub od zajmujących się tym instytucji. Wybrane zwierzę jest zazwyczaj ozdabiane koralikami, jego sierść czesana i myta. Powinno być zadbane, ładnie wyglądać. Jeszcze kilka lat temu tureckie miasta na kilka dni przez świętem zamieniał się w dzikie pastwisko; przy budynkach, na skrawkach trawników można było zobaczyć pasące się owce. Te same miejsca, w pierwszy dzień świąt spływały krwią, a zarzynanie odbywało się publicznie – na ulicy, na oczach dzieci. Praktyk tych już zakazano, chociaż nadal można zobaczyć podobny widok w dzielnicach gecekondu, w niskiej, wiejskiej zabudowie. Według aktualnie obowiązujących przepisów zakupione zwierzę powinno być przetransportowane do specjalnych punktów, w których ubojem zajmują się profesjonalni rzeźnicy, a właścicielowi przekazują już obrobione mięso i skórę. Mimo zakazów wiele osób podejmuje się własnoręcznego zarżnięcia zwierzęcia. Szamocącemu się zwierzęciu krępuje się nogi i zawiązuje oczy. Śmierć następuje przez poderżnięcie gardła i wykrwawienie się ofiary. Osoby niedoświadczone często podczas uboju doznają rozległych urazów – skaleczenia brzucha, genitaliów, ucięcia palców, dłoni. Szpitale pierwszego dnia święta przezywają prawdziwe oblężenie, a dane dotyczące ilości operacji przyszycia odciętych organów pojawiają się w wiadomościach telewizyjnych. Także policja ma pełne ręce roboty. Ucieczki wiezionych na rzeź byków i krów oraz ich szarże po mieście lub autostradzie kończą się zazwyczaj po kilku godzinach pogoni policyjnej. Wraz z rozwojem mediów i internetu popularnym stały się wpłaty na konto organizacji charytatywnych o równowartości rynkowej wartości zwierzęcia. W ten sposób kupnem, ubojem zwierzęcia i rozdaniem mięsa i skór potrzebującym zajmuje się w imieniu darczyńcy organizacja. Składanie ofiary ma bowiem nie tylko wymiar symboliczny, ale polega także na wsparciu najbiedniejszych. Przynajmniej 1/3 mięsa z ofiary rozdawana jest potrzebującym, 1/3 sąsiadom i rodzinie, 1/3 zostaje dla domowników. Podobnie jak podczas Święta Przerwania Postu pierwszego dnia rankiem wszyscy zbierają się w meczecie na modlitwie. Następnie składa się ofiarę,  dzieli mięso i przygotowuje z niego posiłek. Wizyty rozpoczynają się po południu, a przybyli goście zapraszani są na obiad, w którym głównym daniem jest przygotowane na różne sposoby mięso ofiarne. W Święto Ofiar powinno odwiedzić się także groby najbliższych i odmówić za nich modlitwę. Postępująca laicyzacja społeczeństwa miast sprawia, że wiele osób cztery dni świąteczne łączy z weekendami  i wyjeżdża nawet na 2 tygodnie na urlop. Głównym ośrodkiem wypoczynkowym jest oczywiście Riwiera Turecka – wybrzeże Morza  Śródziemnego, a także Morze Egejskie i Czarne.

Yıldırım Magdalena. 2014. „Życie codzienne w Stambule.” Wydawnictwo Akademickie Dialog.

Scroll to Top