Zwykło się mawiać, że Stambuł, podobnie jak Rzym, jest miastem 7 wzgórz. Dwie stolice – wchodu i zachodu, które oprócz wspaniałej historii łączy podobne ukształtowanie terenu.

Przekonanie, że Stambuł został wzniesiony na siedmiu połączonych ze soba wzgórzach jest silnie zakorzenione w umysłach mieszkańców i turystów. Potegują je hasła reklam, kampani turystycznych, nazwy własne, teksty piosenek i wierszy, w których pojawia się motyw yeditepe (siedem wzgórz). 

Niewielu jednak Turków jest w stanie wskazać te wzniesienia. Oczywiście, obecnie miasto ma ich znacznie więcej, bowiem region morza Marmara charakteryzuje się pofałdowaną, skalistą rzeźbą terenu. Analizując obszar Starego Miasta, otoczonego murami z czasów Biznacjum można jednak wyodrębnić 7 pagórków wyznaczanych przez najważniejsze obiekty miasta. 

Pierwszy z nich to wzniesienie, na którym znajduje się pałac Topkapı, hipodrom, Błękitny Meczet i Kościół Mądrości Bożej. Na kolejnym mieści się meczet Beyazıta, Uniwersytet Stambulski i górujący na miastem meczet Süleymaniye. 

Następny wyznaczony jest przez Nowy meczet, meczet Nuruosmaniye i najpiękniejszy osmański hammam (łaźnia turecka) Çemberlitaş. Na czwartym wzniesieniu znajduje się meczet Fatih, na piątym meczet Yavuz Selima, na szóstym meczet Mihrimah Sultan, a na siódmym dzielnica Kocamustafa Paşa.

Yıldırım Magdalena. 2014. „Życie codzienne w Stambule.” Wydawnictwo Akademickie Dialog.